Rehabilitacja a leczenie kobiecych dysfunkcji miednicy

Na wulwodynię choruje około 5-10% Polek. U 80% kobiet schorzenie to ma związek z występującą niestabilnością i wzmożonym napięciem mięśni dna miednicy. Czym jest to schorzenie i jak je leczyć?

Wulwodynia – objawy

Wulwodynia to przewlekły zespół bólowy, który znacząco pogarsza seksualność i ogólną jakość życia wielu kobiet. Jego główne objawy to wyjątkowo silny ból i poczucie dyskomfortu w okolicy sromu i pochwy, odbytu, a czasem nawet – pośladków. Ból przypomina kłucie, palenie, pieczenie i świąd. Rodzaj i nasilenie bólu są rozmaite. Mogą pojawiać się przy dotykaniu lub aktywności seksualnej. Czasem jest permanentny lub okresowy, narastający lub stały, miejscowy lub ogólny. Może występować w większych wargach sromowych, wargach mniejszych oraz/ albo w przedsionku pochwy. Niektóre kobiety odczuwają ból w łechtaczce, wzgórku łonowym, kroczu lub odbycie.

Wulwodynia – przyczyny

Jeśli chodzi o przyczyny tego schorzenia, może być ich naprawdę wiele. Od nawracających chorób zapalenia sromu i pochwy, poprzez reakcje alergiczne i uczulenia na środki do pielęgnacji ciała, aż do podłoża wirusowego czy podrażnień mechanicznych. Wulwodynię może powodować także osłabienie mięśni dna miednicy lub ich nadmierne napięcie.

Dysfunkcje pracy mięśni dna miednicy

Niekorzystne zmiany pracy mięśni dna miednicy występują u osób po 25. roku życia oraz osób z nadwagą. Szczególnie często można je zaobserwować u pań po menopauzie (następuje wtedy zwiotczenie mięsni dna miednicy), ale i porodzie (wtedy mięśnie te ulegają dużemu rozciągnięciu) lub zabiegach ginekologicznych. To właśnie kobiety są objęte większym ryzykiem schorzeń związanych z mięśniami dna miednicy.

Jak leczyć wulwodynię?

Istnieje wiele metod pozwalających na walkę z wulwodynią. Pierwszą z nich są farmaceutki, takie jak gabapentyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, a także leczenie lignokainą lub kremem estrogenowym. Kolejną grupą jest blokada nerwu sromowego lub wycięcie błony śluzowej przedsionka pochwy. Następnym sposobem jest akupunktura, a także zastosowanie tzw. blokad nerwów.

Rehabilitacja w leczeniu wulwodynii

Bardzo szeroką grupą metod leczenia tej choroby są metody rehabilitacyjne. Jak podają specjalistyczne źródła, jest ich nawet 30! Jej celem jest uzyskanie sprawności mięśni dna miednicy poprzez wykonywanie odpowiednich ćwiczeń polegających na naprzemiennym ich skurczaniu i rozkurczaniu. Jedną z bardziej popularnych jest biofeedback, która wykorzystuje specjalne elektryczne czujniki doprowadzane przez doodbytniczą lub dopochwową sondę ciśnieniową. Elektrostymulacja polega na pobudzaniu do skurczów mięśni przy pomocy prądu elektrycznego. Inną polecaną powszechnie metodą są pola magnetyczne. Polega ona na umieszczenie w bieliźnie mikroaplikatorów, które stymulują mięśnie miednicy do pracy. Wśród innych metod można wymienić choćby laseroterapię czy magnetoledoterapia. Najlepiej stosować leczenie wieloma metodami, wtedy uzyskamy najlepsze efekty.